The Truth

The Truth
(tsiklet part II)
By: Neil Gabriel G. Bonto


The risk that I took
Does it deserves a second look?
Until now I never know how I felt it
But I knew it somehow
Yet her usual question would be how?
What do I mean? Can’t Explain to her
‘Coz I was not given a chance to prove…
The remaining option I have is to move
And get over…get over from what?
From the craziness that I hide?
I have already spoken to her openly
She already explained her part
And nothing was said in secret on my side
I don’t have the right to force her to believe
As if she cares if these was a bluff or not?
These were all sincere thoughts from my heart
There is nothing to argue about
Her only response might be a doubt?
Why I could not drive out?
I hope by writing this was already enough
I’m punishing myself by chasing
Misreading her sights that keeps me falling
I will stop expecting for nothing
For things happen perfectly in time
But one thing is sure, I won't regret
No I won't! For everything I have said to her is certain
I am now curing my loving thoughts
So much for finding the right timing…
Of where I could see her
Of when I should talk to her
Everything was a clear vow
But it is time to get up now
And realize everything
To learn love my self more
The concealed emotion which she doesn’t care to see
It hardly seems a big deal to me
But the truth can never be change
And will never be..
For the heart that I can rely
For the truth that I can’t deny
That I was inspired by the lovely woman
Who was never been mine

"In Your Eyes"

"In Your Eyes"

(tsiklet part 1)

By: Neil Gabriel G. Bonto

Whenever you look straight at me

You always keeps me wondering in silence

Sometimes I wonder what you think.

As if my thoughts are making sense

When our eyes met, I'm always the first to turn away

Only regretting the fact that it makes my day

Secretly I like the way you stare 

It always made me feel better

And there comes a time when i'm already begging those glances

Coz i have realized that it always fills my heart with gladness

More than your beautiful eyes that i adore

Is your attitude that i am falling for

I also admire your faith and your passion

And these are not just an opinion, for in my heart It is more than an Admiration 

But we dont talk a lot

Thus, why do i like you that much?

No words are strong enough to describe it

I am keeping this out of my mind , i must admit

Though I’m trying to ignore this

But this is so much for me to resist

I am indeed expecting you to doubt

But If you thought these were all a joke, believe me it's not 

Yeah, I know you’ll find this hard to conceive

Still I am hoping for you to believe

You may find me weak for not confessing in front of you'

Coz It drives me crazy as to whatI should do

Yet I thought this could be the best way

To render these words that i wanted to say.

Scratch Paper

Scratch Paper
By: Neil Gabriel G. Bonto


I thought you were....
the one that i need
who will make me complete
Probably It's my fault....
For judging my raw emotion
And pursuing this for so long
Maybe I was wrong....
For this is just an admiration
I pledge my sincere confession
Yeah I was torn....
For what do I really feel
This is something I couldn't seal
Yet, you can question the immaturity
But not my immense sincerity
However, I'm grateful....
For inspiring me in a weird way
For putting my ignorance at bay
For extracting out my immaturity
You've ignited my engulfed identity
Now i would say....
I have done my part to win it
But nothing to lose,indeed!
You re such an exceptional
And forever will be special
Then I quote....
There is a reason for expiration
But the bitterness should leap away from regression
Co'z I thought I made a right decision
To scratch a paper for a motion!

My Loving Pen

My Loving Pen
By: Neil Gabriel G. Bonto


I’m so confused of what I feel
I don’t know what this feeling is
It’s something my heart can’t reveal
But this to you I should promise

I don’t know what you have possessed
I can’t tell this is how I feel
You’re someone my heart can’t resist
Rejection by you I couldn’t deal

How will I explain to make you believe
Wandering what are the right words to say
When you’re beside me, I remain passive
‘Coz my fear keeps the melody away

To have you as my friend is a treasure
But my heart beats beyond the word “friend”
I’m just telling how I feel that’s for sure!
To lie is something I haven’t intend

Why does the sound of your voice give me butterflies?
You have captivated me for all the things you do
Why can’t I explain when I look in your eyes?
And why can I so impossibly in love with you?

Maybe it’s the way you talk to me
For the first time, that special day
Maybe it was your soothing voice
That calms my heart in every way

Maybe it was your gentle smile,
Your simple and angelic face
Maybe it was your cute eyes
That lit up the darkest place

Now you know what I really mean
The engulfed thoughts are so hard to conceal
I may sound absurd, but I’m certain
That all the words I wrote is for real




Now there’s something bothering me
Will our friendship stays the same?
I know I can’t hide this feeling
But what If you don’t feel the same?


I will never ever leave you
When the rest of the world is gone
I will always be here for you
When you find your problems undone

You really mean a lot for me
Yet, I’m not hoping to be you’re someone special
Maybe you used to call me crazy…
But inspiring me makes my poem special

My heart, the witness of my secrecy
But my mouth could not testify
Until I realize pretending is not so easy
That I can’t control my pen to deny!

"answer sheet"

"answer sheet"
By: Neil Gabriel G. Bonto

The intense day of judgment
The verdict of the final test.....                         
It is so depressing, I felt asleep
And for a while I relax a bit
Then suddenly my heart pumped in an extra beat,
When I saw my classmate's answer sheet
I was really tempted to cheat
And it felt so weird to do something shit!
But one side of me chanting "I quit"
Co'z my memory was starting to weep...
And if this last my nose might bleed!
My eyes slowly blinking to another seat
I have no choice but to get the leak
Or suffer in a tiring "subject repeat"?
An exploit sin, I must admit!
A wickedly act to be forbid
This is my confession in a day of deceit
A denial of self-confidence that I shouldn't commit !

"Through the lane"

"Through the lane"
By: Neil Gabriel G. Bonto

Naranasan mo na bang pumila ng buong araw?
'Yung tipong inaatake ng init, gutom at uhaw?
Sikmura mo ay natutunaw, mundo mo ay parang magugunaw
Mga imahinasyong sa isip mo ay sumasayaw

Sa sobrang dami, para kaming nasalanta ng bagyo
Tila pumila sa WOWOWEE upang maging milyonaryo
Makikita mo sa mukha ang pagiging desperado
Magtataka ka na marami palang gustong makaboto

Siguradong mawiwiwndang ka kapag wala kang kasama
Walang libangan at kakwentuhan sa pila
Mas pipiliin mo pang magbasa ng bibliya
O manuod ng isang korning tagalog na pelikula

Hindi ko nga alam kung bakit nagawa kong pumila
Sa mga oras na yon, nagmukha akong tanga
Para lang makarehistro, oras ay inaksaya
Sana natulog nalang ako o di kaya ay nagDOTA ^_^

Sa loob ng isang araw nakita ko ang larawan ng bansa
Ang mabagal na usad ng pila ay simbolo ng bagsak na ekonomiya
Ang simpleng pagsingit, tila mga pulitikong mapagsamantala
Kayo na magdesisyon kung saan ang nararapat na pila

LAMOkatol

LAMOkatol

By: Neil GAbriel G. Bonto

Sa aking pagtulog, may 'di inaasahan 
May elementong bumasag sa kahimbingan
Sige ang haplos sa inosenteng katawan
Pagbukas ng ilaw sila'y pinalakpakan 

Lamok lang pala ang siyang nangbubulabog
Sa sobrang badtrip ko hindi na makatulog 
Akala mo mga karayom kung makatusok
Gusto ko mang gumanti 'di naman masuntok

Sa galing mangasar, 'di ko na nakayanan
Napabili tuloy ng katol sa tindahan
Nilagay sa kwarto, agad sinindihan
Salamat, pahinga na ako sa higaan 

Ngunit naghamon ng pangalawang digmaan
Binili kong sandata,'di maaasahan
Paghihirap ko wala na bang katapusan?
Mababaliw na ata ako, oh Sh!t naman! 

Pambihirang kwarto pineste ng mga lamok
Sa lupet umilag parang mga jeep na patok!
Ayaw pahuli sa katol kong supot ang usok
Palibhasa dos lang kaya ayaw patepok! 

Nang kinabukasan nakaramdam ng sakit 
Bukod sa puyat ko, pantal ang sinapit
Bumara ang lalamunan, tila naipit
Traydor na katol,'di na ako gagamit! 

Ang usok na dapat sa lamok ay bumugaw
Sa loob ng katawan napiling sumayaw
Pinagkamalang hideout ng lamok at langaw
Langhiya! Sa lalamunan ko pa naligaw

Ang 'di sadyang paglanghap ng usok ng katol
Ngayon sa akin ay lubos na nagpatahol
Dulot ay sipon sa salita nagpabulol
Sa isang Bioflu inasa ang paghatol 

Kaya ang payo 'wag na bumili ng katol 
Sa halip ay maligo na lang ng Alcohol 
Babala; Gumawa, daig pa asong ulol 
Sigurado bukas kaw na binuburol 

Inakala mo sigurong ako ay adik
Himbing ng tulog ninais lamang makamit
Heto nagdurusa sa sakit na sinapit
Bangungot na digmaan 'wag na sana maulit 





(true to life story men! hehe,.napagtripan ko lang gawin to...haha, sana nagustuhan nyo...)

"Mantsa ng kahapon”

"Mantsa ng kahapon”

(ang pilipinas sa loob ng sandaang taon)

 By: Neil Gabriel Bonto

Bumangon, bumagsak nabasag ang sariling diwa

Napalitan ng pananampalatayang banyaga

Halos nakapiring, at hindi magamit ang mata

Alab sa isip at puso ay ‘di makabisita

Iminulat ang langit, nabago ang dating awit

Nagawang mapalitan ang mga katutubong titik

Animo’y pagmamalasakit ng may bahid ng hasik

Nagawang linlangin ang mga musmos na pagiisip

Tayo’y minaliit, sa sariling bayan nilitis

Mistulang mga manika na pinalitan ng bihis

Ilang taon, dekada o higit pa na nagtiis

Sa isang mabagsik at mahaba na pagkahapis

Walang mga awa at hindi makataong paghamak

Ang pagkatao at budhi malupit na winasak

Matagal naghirap sa paglakad ng nakayapak

Kirot ng dugo, lungkot ng luha ang pumatak!

Maraming saya at lungkot na ang lumipas

Mga palaaral at makabayang nagsipag-aklas

Kirot ng kahapon ay nagiwan ng bakas

At mananatiling mantsa na ‘di na makalas

Ehemplo

“Ehemplo”

(liham sa mga dalagang taga-malolos)
By: Neil Gabriel G. Bonto

Sadya nga na mayroong mga likas ang pagkamahinhin

Ngunit ang iba’y nahubog sa ilalim ng dilim

Hinamak at dinurog ang mapurok na damdamin

Ang paglilingkod sa mga kura ang naging tungkulin

Ang mga prayleng dapat may dalang kabanalan

Nauna pang magimbak ng galon ng kasalanan

Ang mga dalagang pagiisip kanilang nilinlang

Walang ginawa kung hindi sila ay pasakitan

Madalas na nakatali sa iba ang mga kamay

Niloko at inalipusta ng walang malay

Sa sobrang paghamak , para na rin silang pinatay

Ipinaramdam na ang buhay nila’y walang saysay

Araw-araw na pamumuhay ay puno ng sigwa

Walang magawa kung ‘di sa sarili ay maawa

Papanong magiging isang mabuting halimbawa

Kung hindi nila mailahad ang sariling diwa

Palibhasa ang iba ay walang pinagaralan

Kaya tuloy madali silang nalalapastangan

Papa’no pa magiging ehemplo sa kabataan?

Kung ang sarili mismo ay hindi maipaglaban                                                              

                                                                                                

Ang nais ni Rizal ang kaibig-ibig na dalaga

Marunong magisa at sa kapwa magpahalaga

Ano pa at sila rin ang mga susunod na ina

Marapat lamang, kayang humarap sa mga problema

                                                                                                                                                                               

Hindi naglaon ay minithi ang makapagaral

Ninais ibangon at linisin kanilang dangal

Kahit maraming salungat ay nagawang umangal

Karapat-dapat nga lamang hangaan ni Rizal 

“Paltos sa Kawalan”

“Paltos sa Kawalan”

(ang katamaran ng mga Pilipino)

Minsan na tayong ginuho ng mga pagpapaalipin

Nagpakapagod tayo para sa dayuhang hangarin

Pilit umaangal ang mga sikmurang nabibitin

Tumulo ang mga pawis na hindi dapat sa atin

Noon nakagapos tayo sa paggawang sapilitan

Nakatali ang aliping pagiisip sa dayuhan

Hindi natin magawang umalma o pumalag man lang

Nagpakahirap sa iba para sa kaligtasan

Subalit ngayon na tuwid at maluwag ang lansangan

Bakit hindi natin magawang bumangon sa higaan?

Kung buhay si Rizal siya ay magugulumihanan

Ang sarili nga ba ang tanging hadlang sa katamaran?

Bakit ang iba ay sugal ang siyang inaasahan

Nagpapasilaw sa mithiing biglaang pagyaman

Sa halip na kumilos ay nakikipagsapalaran

Nagaabang nga ba ng suwerte na suntok sa buwan

Marami ang sa atin ang umaasa sa simbahan

Nananalig sila para sa grasyang inaasahan

Tuloy ang pagtayo at pagluhod ng mga mamamayan

Sana lang ay hindi ito magdulot ng katamaran

Kung patuloy tayo na sa himala ay nagaantay

Tumatakbo pa rin ang daloy ng “panis na laway”

Habang mayroong takot marumihan ang mga kamay

Pagbangon sa bawat umaga ay walang saysay!

Kung patuloy ang pagtulog at pagwawalang bahala

Ang hindik ng ating katamaran ay lalong lulubha

Marahil umaasa, sa malayo nakatulala

‘di maglalaon aapaw ang mga musmos na luha

Kung mananatiling nakatayo at tamad lumakad

Para saan pa ang mga matatamis na hinahangad

Nakabitin na pagunlad ay patuloy na sasadsad

Mananatili na lang bang nakatago ang mga palad?

Mistulang mga katawan ng musmos na naghihikahos

Bakit hindi magawang magsikap para makaraos

Hindi magawang tumayo para umukit ng paltos

Isang sugat na dapat bumuhos sa tamang bulaos

Kailan kaya bibisita ang sipag sa ating isipan?

Kailan gagalaw ang mga paralisadong katawan?

Hanggang kailan gagawing opisina ang lansangan?

Kailan mauubos ang nakatingin sa kawalan?

Kaakbay sa Paglakbay

Kaakbay sa Paglakbay

by: Neil Gabriel G. Bonto

Sa iyong matulin na paglalakad

Mga mata ay huwag isayad

Hindi kailangang maging matangkad

Para maabot ang makinis na palad

Ang mga sagot sa isipan ay wala sa iisang kanto

Humulma ng daan at huwag maging panatiko

Kung may mga balakid ay hindi dapat paapekto

Sa sariling paraan ay dapat na makuntento

Sikaping luminis at lumawak ang daraanan

Maging pugad sana ng maliwanag na kapalaran

Ang ligalig sa buhay mo ay dapat paglabanan

Kung ninanais mayakap ang kaginhawaan

Iwasang magmadali, manatiling mabilis

Matutong makuntento, huwag magmalabis

Mga paltos ng paa piliting matiis

Sa huli makakamtan ang buhay na matamis

Pakinggan ang mga kasalubong mabuti man o masama

Tumindig ng maayos at huwag padarapa

Panatilihing may baon ng malinis na pangunawa

At ang Diyos ay parating itanim sa puso at diwa

Sa sikat ng araw ay hindi dapat pasilaw

Buksan ang mga tainga sa huni ng mga sigaw

Mga boses ng hinaharap na dapat mong matanaw

Magsisilbing gabay para hindi ka maligaw

Sa iyong mahabang paglalakbay

Tanging anino mo ang kaakbay

Tamang bilang ng sagwan para makasabay

Sa agos ng buhay na sa iyo nakasalalay

Kalimutan ang hakbang huwag lang ang nadaanan

Tila bulag kang gumagapang kung wala kang natandaan

Sa mga palamuti ng nakalipas na iyong nasilayan

Piliing mabuti kung ano ang tunay na kayamanan